Vogelgebied
Blijf op de hoogte en volg Ineke
11 Oktober 2017 | Italië, San Piero a Sieve
Zou een boek kunnen schrijven over wat ik op één dag meemaak, kiezen is een kunst. Gisteren over de 2200 jaar oude weg geschreven, maar de nieuwere geschiedenis is onderweg ook zeer aanwezig.
Liep langs een oorlogskerkhof met bijna 31.000 ! Duitse graven. Hevige gevechten om de toppen van de Apennijnen tussen Amerikanen en Duitsers met grote verliezen. Eén gevecht duurde een half jaar.
Moedige mannen, vaak knullen van nog geen 20 jaar. Tja, de ene kant streed voor het vaderland, de andere voor vrijheid, zoals pelgrim Bert Sla al eens opmerkte. En elk mens heeft een moeder en valt te betreuren. Dat deed ik dan ook.
Dan de vogels, heb er nog nooit zoveel gehoord als vandaag. En heb ook nog nooit zoveel jagers erop gezien. Praatje gemaakt, ze lieten me een duifachtige zien die ze gingen eten. Het vuurtje werd al voorbereid. Gelukkig was het niet die mooie gele vogel die ik zag.
De route was uitdagend, met dalingen waarbij ik me Epke Zonderland waande, met één hand hangend aan de staalkabel. Zelfs gevallen, met mijn kont in de modder naast het pad. Kon slechter.
Maar ik ben weer ruim 20km dichter bij Firenze en het is heerlijk warm in de tuin van onze gastheer. Zwitsers stel hier loopt de route met een baby die ik vastgehouden heb, leuk. Voor nu, Salve.
Liep langs een oorlogskerkhof met bijna 31.000 ! Duitse graven. Hevige gevechten om de toppen van de Apennijnen tussen Amerikanen en Duitsers met grote verliezen. Eén gevecht duurde een half jaar.
Moedige mannen, vaak knullen van nog geen 20 jaar. Tja, de ene kant streed voor het vaderland, de andere voor vrijheid, zoals pelgrim Bert Sla al eens opmerkte. En elk mens heeft een moeder en valt te betreuren. Dat deed ik dan ook.
Dan de vogels, heb er nog nooit zoveel gehoord als vandaag. En heb ook nog nooit zoveel jagers erop gezien. Praatje gemaakt, ze lieten me een duifachtige zien die ze gingen eten. Het vuurtje werd al voorbereid. Gelukkig was het niet die mooie gele vogel die ik zag.
De route was uitdagend, met dalingen waarbij ik me Epke Zonderland waande, met één hand hangend aan de staalkabel. Zelfs gevallen, met mijn kont in de modder naast het pad. Kon slechter.
Maar ik ben weer ruim 20km dichter bij Firenze en het is heerlijk warm in de tuin van onze gastheer. Zwitsers stel hier loopt de route met een baby die ik vastgehouden heb, leuk. Voor nu, Salve.
-
12 Oktober 2017 - 07:47
Cilia:
Alweer genoten van jouw dagelijkse verslagjs. Leuk ook met steeds de foto's en een filmpje.
Grappig om ff je stem te horen. Als ik het goed heb krijg je binnenkort een mee wandelende zus...
lijkt me echt iets om naar uit te kijken. VEEL SUCCES VOOR VANDAAG !! Het gaat opschieten XxX -
12 Oktober 2017 - 11:14
Ria:
Je zult zeker moeten kiezen uit al je ervaringen, maar ook deze keer heb je er weer een mooi, gevarieerd verslagje van gemaakt. Juist omdat het kort is, nodigt het uit om te lezen.
Schitterende foto in de ochtend!
De overzichtskaart geopend; tjonge wat ziet Rome er al dichtbij uit.
Het kan niet, maar vaker denk ik: wat zou ik graag meelopen tot Rome. Je avontuurlijke inslag, maar ook je bijzondere kijk op wat er om je heen gebeurt. Ik geniet ervan.
Een hartelijke groet.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
