Een lach en een traan
Blijf op de hoogte en volg Ineke
21 Oktober 2017 | Italië, Ponte d'Arbia
Alles stroomt, panta rhei. Vanochtend afscheid genomen van Herma, met een traan, maar vooral veel dankbaarheid. En wat went het toch snel om alleen te lopen. Vooral omdat er een ultraloop van 120 km vanuit Siena was vandaag (en morgen). Gezelschap van politie, ambulances en lopers op de route. Nou lag ik ver voor, dus al te druk was het nou ook weer niet, gelukkig.
Komisch dat het een marathon wordt genoemd, maar dat het gewone lopers zijn. Ik verwachte een horde Keniaanse snelheidsduivels, maar nee, het waren Italianen met stokken. Ze lopen flink door, dat dan weer wel. En de eersten wilden wel een selfie met mij, zo, ver zo alleen, helemaal uit Nederland! Het blijft indruk op ze maken.
De route begon met dikke mist, maar het klaarde snel op en dan ontvouwt het mooie Toscane zich weer. De 26 km waren gemakkelijk vandaag, weinig klimwerk en een steeds lichtere rugzak, al zijn mijn heupen nog steeds schattig blauw. Je zou zo naar het einde van de wereld kunnen lopen.
Maar Rome is ver genoeg, voorlopig. Deze tocht geeft me steeds meer rust, en ondanks elke verandering in de dag, een makkelijk meebewegen met wat er gebeurt. Moeilijk om woorden aan te geven, vraagt meer afstand in de tijd, denk ik.
Hoe dan ook, ik heb in de hostelkeuken kunnen koken, lekker aards. Heerlijk dat dat kan! Vol goede moed gelaafd verder.
Komisch dat het een marathon wordt genoemd, maar dat het gewone lopers zijn. Ik verwachte een horde Keniaanse snelheidsduivels, maar nee, het waren Italianen met stokken. Ze lopen flink door, dat dan weer wel. En de eersten wilden wel een selfie met mij, zo, ver zo alleen, helemaal uit Nederland! Het blijft indruk op ze maken.
De route begon met dikke mist, maar het klaarde snel op en dan ontvouwt het mooie Toscane zich weer. De 26 km waren gemakkelijk vandaag, weinig klimwerk en een steeds lichtere rugzak, al zijn mijn heupen nog steeds schattig blauw. Je zou zo naar het einde van de wereld kunnen lopen.
Maar Rome is ver genoeg, voorlopig. Deze tocht geeft me steeds meer rust, en ondanks elke verandering in de dag, een makkelijk meebewegen met wat er gebeurt. Moeilijk om woorden aan te geven, vraagt meer afstand in de tijd, denk ik.
Hoe dan ook, ik heb in de hostelkeuken kunnen koken, lekker aards. Heerlijk dat dat kan! Vol goede moed gelaafd verder.
-
22 Oktober 2017 - 16:12
ErikvV:
Hoi Ineke, wat n geweldig avontuur en motivatie. Via Paul het eea gehoord, nu ook gelezen via bericht op Loopgroep Houten. Mooie tekst foto 6.
Ga zo door, ik wens jou nog inspirerende dagen, sterkte op moeilijke momenten.
Hartelijke groet, Erik -
22 Oktober 2017 - 20:27
Herma:
Hey Ien,
zo gaat tie goed ...zo gaat die beter.....alweer een kilometer van m'n schoenen af gesleten ....op de Via Francina Genoveva....
Ik vond het zo'n mooi beeld; op het heuveltje naar beneden lopen, jij naar het zuiden en ik terug naar het noorden, we zwaaien tot alleen een handje boven het topje uitsteekt. Ieder gaat zijn eigen weg weer na een onvergetelijke mooie week samen. Dankbaarheid voel ik ook; voor je gezelschap, voor de weg wijzen, het bed regelen, matjes en droogjes verzorgen. We hebben ook lekker gelachen en genoten van alles (en ons af en toe geërgerd natuurlijk).
Ik kwam nog een hertje tegen op de terugweg naar Siena, was lekker aan het snoepen van de rijpe olijven aan een boom, ging er van door toen hij/zij mij zag. In Siena ging ik op zoek naar la Polizia want die potloodventers kon ik niet zomaar laten gaan. Ik moest wachten op iemand die engels sprak, due minutos ...... Na een half uur vond ik het wel genoeg en na veel heen en weer praten, deed ik mijn aangifte op papier in het Engels. Met een heleboel stempels, copietjes en handtekeningen gaf het me toch een goed gevoel. Op straat honderden mensen in wandeltenue voor de marathon op de Via Francigena. Nou Ien loopt vandaag zeker niet alleen, dacht ik. Ik ging met de bus naar Firenze. Nog heerlijk in het zonnetje bij de Duomo, een pasta met verduras en formaggio, een laatste gelato en dan ciao Bella Italia. De toerist gaat en de pellegrina blijft dapper doorgaan.
Lieve Ien, succes met je laatste etappes!!!! Liefs van zus Herma, 3 jaar jonger.
(En zo kort en krachtig met humor een stukje op een blog schrijven, wil ik ook nog eens van je leren.....) -
22 Oktober 2017 - 20:38
Ineke Dorresteijn:
Lieffff, dank je sis, stoer die aangifte en goed, voor alle vrouwen (en mannen) die op de route volgen. Kisss i -
22 Oktober 2017 - 20:38
Ineke Dorresteijn:
Dank voor de tip noud ! :-)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
