Sneeuw gezien

In de bergen lopen is eigenlijk heel simpel. Je volgt het dal! Maar daar loopt de autoweg, de trein, de snelweg. Dus je loopt parallel, omhoog, omlaag en bochtje hier, bochtje daar, de wandelweg. Oude wegen die er al waren vóór de Romeinen, want de locals handelden alle kanten op en namen de kleine paadjes.

De Oostenrijkse koeien nemen ook paadjes. Midden op het pad, één die nog verbaasder kijkt dan ik. Oke, ik ga er langs, de koe (en mezelf) kalmerend toesprekend. Gelukt. Ze zijn best groot hoor.

Dan staat er een hele kudde op het pad. Jongens, zeg ik tegen ze, blijf rustig staan, ik neem het modderige koeienpaadje in een boog eromheen wel hoor. Dan twee koeien waar ik tussendoor moet. Ja daaag, dat doe ik heldhaftig, geen zin meer in omlopen. Toch al een kilometer extra gelopen om al die koeienvlaaien te ontwijken.

Vandaag uren in de regen gelopen, alles went jaja. Zit rond een hoogte van 1000 meter en het was behoorlijk koud. In een zeldzame opklaring zie ik verse SNEEUW op de hogere toppen. Wow, wat mooi. Net tijd om een foto te maken en dan begint het weer gezellig NOT te regenen.

Gezellig of niet, de bergen blijven prachtig. De Zugspitze is vlakbij, als ik m nou eens herken. Hoogste punt vandaag 1200 meter. Lermoos is een echte wintersportplaats. En morgen ga ik de eerste pas over, de Alter Fernpass, ben benieuwd.

Oh ja, 28 km vandaag, 4 omgelopen, en ik ben een ware goochelaar met plu, stok en boekje als ik mijn telefoon wil raadplegen. Dat leg ik misschien nog wel eens uit. En Paul, vandaag de gamaschen aangetrokken, dus droge kuiten.