Regen en de krant

Het regent op mijn weg nu al 36 uur onafgebroken ! Het front komt de Schwabische Alpen maar niet over. Dat is het nadeel van de bergen, de lucht blijft maar opglijden. Of zie ik het verkeerd collega's? Ik loop echter gewoon door. Nou ja gewoon, dat is met witte plu, knalgele hoes om de roze rugzak en felblauw regenjack, nat piekhaar. Daar sta ik, op een topje van 570 meter ....in de mistregen.

Maar na 18 km heb ik het helemaal gehad met de regen, de laatste 10 km neem ik de trein naar Donauworth. Inderdaad, zo zuidelijk ben ik nu, aan de Donau die met alle regen als een dolle tussen zijn (of haar) oevers stroomt. En nu helemaal niet schon und blau ist.

Ter lering, vermaak en ontspanning lees ik elke dag de Volkskrant. Ja echt, die heb ik als app op mijn mobiel. Vanaf mijn 20ste op geabonneerd en min of meer aan verslaafd. Als de wereld vergaat, lees ik het tenminste de volgende dag in de krant :-).

Zo weet ik nu waarom er zoveel posters hangen. Omdat hier over drie weken verkiezingen zijn en ik lees hoe Angela er voor staat. Goed. En dat het Duitse pensioen niet zo best is en ouderen soms moeten bijverdienen. Zelf ook gezien in Bonn met flessen verzamelende ouderen. Van die dingen.

Enfin over het bedroevende weer met 14 graden gaan we het niet meer hebben. Ik zit hier rustig en tevree in Pension Gertrud, omringd door natte was, morgen nieuwe kansen.
Nog één wapenfeit dan, ik heb het natte piekhaar met een nagelschaartje bijgeknipt. Knap hè.